Zaczarowane Kino Atlantic

Historia Pełna Wspomnień

Przez większą część XX wieku, budynek przy ulicy Moniuszki w Radomiu był jednym z najbardziej rozpoznawalnych miejsc w mieście. Kino Atlantic, które znajdowało się w tym miejscu, ma bogatą i fascynującą historię, pełną zmian i niezapomnianych wydarzeń. Choć dziś budynek popada w ruinę, warto przypomnieć sobie, jak wyglądało kiedyś i jakie historie kryją jego mury.

Początki Kina Corso

Historia kina przy ulicy Moniuszki sięga roku 1918, kiedy to 28 września odbyła się pierwsza publiczna projekcja filmu. Była to „Carska faworyta”, film niemy, który przyciągnął wielu mieszkańców Radomia. Kino wtedy nazywało się „Corso” i szybko stało się popularnym miejscem spotkań. W tamtych czasach projekcje filmów odbywały się z muzycznym akompaniamentem pianina.

Kino Adria i Lata 30.

W 1932 roku kino Corso zyskało nowoczesną aparaturę dźwiękową, a pierwszym filmem z dźwiękiem był francuski „Spóźniony romans”. Dwa lata później, w 1934 roku, kino przeszło przebudowę i zmieniło nazwę na „Adria”. W prasie pisano, że było to miejsce na poziomie pierwszorzędnych kin warszawskich. Na inaugurację nowego kina wyświetlono film „Kobiety jego życia”, również w wersji francuskiej.

Wojenne Lata i Kino Bałtyk

Podczas niemieckiej okupacji kino nadal działało, wyświetlając filmy dla polskiej publiczności. Co ciekawe, dla Niemców przeznaczono kino „Apollo” na Placu Jagiellońskim. W repertuarze „Adrii” można było znaleźć zarówno filmy niemieckie i włoskie, jak i polskie produkcje przedwojenne, takie jak „Znachor” czy „Gehenna”.

Na początku 1945 roku kino zmieniło nazwę na „Bałtyk”. Było to miejsce, gdzie nie tylko oglądano filmy, ale także odbywały się różnorodne wydarzenia kulturalne i społeczne. W 1948 roku na przykład tłumy przyciągnął film „Zakazane piosenki”, a w latach 60. „Krzyżacy”.

Lata Powojenne i Zmienne Czasy

W powojennej Polsce, kino „Bałtyk” było jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych w Radomiu. Odbywały się tu nie tylko premiery filmowe, ale również koncerty, wiece polityczne i przedstawienia teatralne. Na przykład, 11 sierpnia 1946 roku, Stanisław Mikołajczyk, wicepremier Rządu Tymczasowego, wręczał sztandar radomskiej organizacji PSL i przemawiał do tłumów zarówno w sali, jak i z balkonu kina.

Era Kina Atlantic

W 1994 roku budynek kina został kupiony przez firmę „Helios”, która przeprowadziła remont i nadała mu nową nazwę – „Atlantic”. Przez kilka lat kino działało świetnie, przyciągając wielu mieszkańców Radomia.

Po remoncie kino działało kilka lat, ale straciło popularność po otwarciu pięciosalowego „Heliosa” przy ul. Poniatowskiego w 2006 roku. Ostatni seans odbył się 24 lutego 2006 roku.

Firma Helios miała trudności ze znalezieniem najemcy. W 2013 roku budynek przekazano prywatnemu inwestorowi w zamian za działkę przy ul. Poniatowskiego. Budynek niszczeje od 2006 roku; trzy lata temu został owinięty tkaniną z powodu odpadającej elewacji. W 2020 roku nieruchomość wystawiono na sprzedaż za 1 mln zł netto na portalu OLX.

Nie Tylko Filmy

Kino przy ulicy Moniuszki było miejscem, gdzie działo się wiele więcej niż tylko wyświetlanie filmów. W sali odbywały się koncerty znanych artystów, takich jak Mieczysław Fogg czy Chór Juranda. Gościli tu również wybitni pisarze, jak Maria Dąbrowska, która w 1945 roku prezentowała swój nowy dramat „Stanisław i Bogumił”.

W sali kinowej organizowano wiece polityczne i spotkania z ważnymi postaciami politycznymi, jak Tomasz Arciszewski czy Wincenty Witos. To tu, w 1918 roku, kobiety radomskie walczyły o pełnię praw politycznych, a robotnicy z PPS i SDKPiL domagali się rządów robotniczo-chłopskich.

Wspomnienia, które Pozostaną na zawsze

Choć dziś budynek po kinie „Atlantic” niszczeje, w pamięci wielu mieszkańców Radomia pozostają niezliczone wspomnienia z czasów, gdy było to tętniące życiem centrum kulturalne. Kino Atlantic, wraz ze swoimi wcześniejszymi wcieleniami jako Corso, Adria i Bałtyk, na zawsze pozostanie ważną częścią historii Radomia. Historia kina Atlantic to prawdziwy kalejdoskop wspomnień, który pozostanie w sercach wielu radomian na zawsze.